Generatie Y
0
0
Generatie Y
Generatie Z
De Volkskrant biedt ten aanzien van Generatie Y een vrij gevarieerde verslaggeving. Zo wordt ingegaan op uiteenlopende thema's als polyamorie, houding van millennials op de werkvloer, het grillige toekomstperspectief, de slechte positie van 'mannelijke millennials die een verkeerde opleiding' kozen etcetera. Dit zorgt ervoor dat er ten aanzien van Generatie Y nauwelijks een eenduidig frame te ontdekken valt in de berichtgeving. De Volkskrant tracht in haar berichtgeving gevarieerd te werk te gaan. In de meeste stukken wordt getracht niet te veel terug te vallen op de stereotypen die in andere media sneller ontwaard kunnen worden.
Het mag geen wonder heten dat VICE van alle media de meeste berichtgeving over Generatie Y bevat, omdat VICE bij uitstek bekend staat als een van dé platforms voor millennials. Het beeld van deze generatie wordt hier dan ook een stuk positiever geframed. De stereotyperingen die om Generatie Y hangen worden dan ook anders behandeld dan in andere media. Zo kiest VICE er vaak voor om millennials vooral zelf aan het woord te laten en hun problemen zelf te laten onderzoeken. In één van de artikelen wordt op kritische wijze ingegaan op de 'karikatuur die soms van deze generatie wordt gemaakt'. Het kan dan ook niet als een verrassing komen dat VICE van alle media de minst kritische mate van oordeelsvorming hanteert ten aanzien van Generatie Y.
De berichtgeving van Trouw met betrekking tot Generatie Y laat vooral een beeld zien van een 'perfectionistische generatie' die te kampen zou hebben met een 'te dunne huid' en 'gebrek aan ruggegraat'. Ook zoudden millennials lijden onder een hevige prestatiedruk, wat we in andere artikelen al voorbij zagen komen. Een uitzondering hierop vormt een stuk van een millennial zelf, die stelt dat die prestatiedruk geen aanstellerij is, maar juist veroorzaakt wordt 'door de maatschappij'. De artikelen die Trouw aan dit thema gewijd heeft focussen dus vooral op de continue druk die millennials (al dan niet terecht) ervaren. In de berichtgeving speelt over het algemeen geen hele sterke mate van oordeelsvorming door.
De Telegraaf besteedt in de berichtgeving die aan Generatie Y wordt opgehangen veel aandacht aan de clichés die om deze generatie heen hangen. Zo komt het frame 'nooit genoeg' terug in meerdere artikelen (vooral in combinatie met thema's als liefde en geluk). Ook wordt uitgebreid ingegaan op de veronderstelling dat deze generatie veel last heeft van psychologische problemen, 'burn-outs' of een 'quarterlifecrisis'. In deze berichtgeving sijpelt veel ironie door, wat mogelijk weer kan duiden op een vorm van oordeelsvorming, of een sturend frame dat vindt dat millennials zich niet zo aan moeten stellen.
NRC kiest voor een redelijk genuanceerde aanpak. De krant heeft relatief veel bericht over (de problematiek omtrent) Generatie Y. Behoudens een column waarin een babyboomer vrijwel alle stereotypen ('ze zijn lui en verwend' en 'ze weten niet wat obstakels zijn') gaat NRC in de rest van haar berichtgeving vrij genuanceerd te werk, worden de stereotypen nader onderzocht en is er ook ruimte voor kritiek op deze generatie in de vorm van de ambivalente houding ten aanzien van duurzaamheid.
GeenStijl maakt, niet geheel onverwacht, gebruik van een zeer duidelijk frame ten aanzien van Generatie Y. Zo komt in bijna alle artikelen het 'Generatie Jank-frame' sterk naar voren. Ook wordt doorgaans flink de spot gedreven met de problemen die millennials zeggen te hebben. Op GeenStijl zijn millennials 'jankerds', 'aanstellers' en een 'fietshelmgeneratie'. Wat betreft oordeelsvorming laat GeenStijl dus weinig vraagtekens bestaan.
In een special die het AD gewijd heeft aan de (kloven) tussen verschillende generaties, hebben AD-journalisten speciale stukken geschreven waarin gespeeld wordt met stereotypen die hangen aan Generatie Y/millennials. We zien onder meer enkele eerder geschetste kenmerken terugkomen die neerkomen op het belang van reizen en de nadruk op geluk boven geld. Daarnaast wordt er hier en daar nog wat lichte kritiek verwerkt op deze generatie, door aan te halen dat deze generatie duurzaamheid weliswaar hoog in het vaandel heeft staan, maar wel vliegt met low budget-vliegmaatschappijen.
De Volkskrant kiest ten aanzien van Generatie Z voor een vrij diverse benadering. Zo wordt in één van de artikelen beweerd dat linkse partijen zich zorgen moeten maken over Generatie Z, omdat deze veel conservatiever zou zijn dan eerdere generaties. Andere artikelen spelen in op zaken als bijvoorbeeld Monica Geuze ('een prototype Generatie Z-meisje, vergroeid met de camera'). Hier spreekt opnieuw een bepaalde oordeelsvorming uit die stelt dat deze generatie vergroeid is met het online zijn. In een ander artikel wordt daarentegen geschreven dat de generatie zich niet laat vatten in eenduidige kenmerken, maar juist 'schizofreen' is. In de Volkskrant-artikelen is dus minder eenvoudig een eenduidig frame te ontdekken.
De voornaamste berichtgeving die op VICE te vinden is, is een themapagina over Generatie Z. Wat opvalt is dat VICE een fundamenteel andere benadering kiest van Generatie Z en in de berichtgeving door laat schemeren dat deze generatie juist niet onverschillig is. Ook kiest VICE ervoor om jongeren zelf aan het woord te laten, met in dit geval jongeren die zich bjvoorbeeld inzetten voor thema's als diversiteit en gelijkwaardigheid. Een artikel dat samenvalt met een van de eerder geschetste kenmerken (tegen grote persoonlijke zichtbaarheid op social media) is het artikel 'Generatie Z zegt nee tegen retouchering', waarmee deze generatie zich af wil zetten tegen schoonheidsidealen. In het algemeen hanteert VICE vooral een relatief positief frame ten aanzien van Generatie Z in haar berichtgeving.
In de artikelen van Trouw komt een beeld naar voren dat een vrij sterke mate van oordeelsvorming laat zien. Zo wordt gesteld dat Generatie Z zich 'vooral druk maakt om geld en uiterlijk', in tegenstelling tot zaken als politiek en milieu. Ook zouden jongeren een 'sociale tijdbom' vormen door een grenzeloze opvoeding, waardoor zij als 'narcistisch' worden gezien: ze zouden behoefte hebben aan 'autoriteit en gezag'. Het frame dat in de artikelen naar voren komt is vrij paternalistisch van aard en heeft een bij vlagen belerende toon. De uitzondering hierop vormt een nuance van een onderzoeker in een van de artikelen, waarin hij stelt dat deze lichting jongeren helemaal niet vastgepind kan worden op een specifiek kenmerk.
In De Telegraaf wordt relatief weinig aandacht besteed aan het fenomeen 'Generatie Z'. De twee artikelen die op dit thema ingaan zijn een column van persoonlijke aard en een algemener artikel. Vooral in de column wordt een zekere mate van oordeelsvorming gehanteerd ('snel verveeld', 'leeghoofdiger dan een hipster' enzovoort), waarna de columnist de generalisering ietwat tracht af te zwakken, maar vervolgens wel stelt deze kenmerken 'er uit te rammen'. In deze column wordt dus wel gebruik gemaakt van een vorm van oordeelsvorming. Het tweede artikel van De Telegraaf bevestigt ook de stereotypen die we eerder zagen: 'onzekere narcisten', 'beschermd opgevoed' en 'snel verveelde iPhone-verslaafden'.
NRC kiest voor een relatief genuanceerde berichtgeving ten aanzien van Generatie Z. Thema's die hier naar voren komen richten zich op financiële zekerheid en het feit dat deze generatie relatief veel geld te besteden heeft. Over idealisme wordt gesteld dat, in lijn met voorgaande generaties, hier vooral sprake is van een 'kleine, idealistische groep', waarmee in niet direct gesproken kan worden van bijvoorbeeld een 'sterk conservatieve generatie'. Ook wordt ingegaan op de effecten van digitale media, waarin de bewering dat dit kan leiden tot een volstrekt 'verschillende generatie' ontkracht wordt. Het hier geschetste beeld is dus iets minder onheilspellend en bevat een minder sterke mate van oordeelsvorming.
Op GeenStijl zijn relatief weinig berichten te vinden die (deels) betrekking hebben op Generatie Z. Op de voor hen kenmerkende manier, die over het algemeen aan subtiliteit te wensen overlaat, gaan zij in op deze nieuwe generatie. Hierbij hanteren zij bijvoorbeeld een frame waarin zij spreken over 'hysterische prutsers die beginnen te grienen wanneer hun batterij onder de tien procent komt'. Hiermee gaat GeenStijl dus in op een van de eerder geschetste kenmerken van Generatie Z, die betrekking heeft op het altijd online zijn. Hoewel GeenStijl wellicht niet het meest subtiele voorbeeld is, is het in dit geval wel een frame dat een duidelijke mate van oordeelsvorming bevat.
Het AD heeft ten aanzien van Generatie Z gekozen voor een thema-pagina, waarin Generatie Z 'zelf' aan het woord komt. Ook hier wordt weer gespeeld met stereotypen die we eerder voorbij zagen komen: 'overbeschermd door ouders'; 'prinsjes en prinsesjes die slecht tegen kritiek kunnen'; 'slimme wizzkids'; 'overtuigd van zichzelf' en een sterk dominante rol op 'nieuwere sociale media' als Instagram en Snapchat. Dit artikel is bewust wat dikker aangezet, waardoor de stereotypen wellicht een minder sterke mate van oordeelsvorming kennen dan in andere media.
Media en Framing
Onderzoek
Kenmerken
Kenmerken
Onderzoek